پنجره ای به گندم زار

.........................................

هزار و یک شب دور از خانه بودم

آن قدر دور

شاید بیست هزار فرسنگ

آن طرف تر از سولاریس

و آن قدر دیر

از سال ۲۰۲۰ هم دورتر...

موهایت را دوست دارم

حتی اگر سیاه نباشد

شب ...

و سفید باشد

مثل برف های پارسال...

می خواهم شهرزاد تو باشم

حتی اگر بلند ترین شب یلدا

زندانی ات باشم

و تا صبح در انتظار مرگ

آن روز که ۲۱ گرم از وزنم کم شود

تنها ۲۱ گرم‌...

شاید من هم سیصد سال بخوابم

و روز احیای دار و دسته ی مردگان

صور اسرافیل هم بیدارم نکند...